مشخصات پژوهش

خانه /بررسی کیفیت اسپرم های منجمد ...
عنوان بررسی کیفیت اسپرم های منجمد شده با رقیق کننده BoviFree در مقایسه با رقیق-کننده های دستی و Steridyl در گاوهای نر سیمنتال دومنظوره (فلک فی)
نوع پژوهش طرح پژوهشی خاتمه‌یافته
کلیدواژه‌ها رقیق کننده، انجماد، کیفیت اسپرم، سیمنتال.
چکیده آبستنی موفق و بازده اقتصادی در تلقیح مصنوعی به طور عمده به توانایی اسپرم منجمد شده در بارورسازی اووسیت بستگی دارد. زرده تخم مرغ از سال 1939 به عنوان یکی از اجزای اصلی رقیق کننده های منی در گاو نر استفاده می شود و هنوز هم محبوب است. در سال های اخیر از رقیق کننده های تجاری که به جای زرده تخم مرغ حاوی منبع گیاهی لسیتین سویا هستند مورد استفاده مراکز تولید اسپرم منجمد گرفته اند. از اینرو هدف از این پژوهش بررسی کیفیت اسپرم های منجمد شده با رقیق کننده بووی فری (BoviFree) در مقایسه با رقیق کننده های دستی و استریدیل (Steridyl) در گاوهای نر سیمنتال دومنظوره (فلک فی) بود. نمونه های منی از 12 گاو نر(سه تکرار برای هر گاو و در مجموع 36 انزال) با استفاده از مهبل مصنوعی جمع آوری و هر انزال به سه قسمت مساوی تقسیم شد. انجماد به روش رقیق سازی دومرحله ای انجام شد و پارامترهای کیفی اسپرم از قبیل زنده مانی، تحرک، شکل شناسی و یکپارچگی غشای اسپرم قبل و بعد از انجماد بررسی شدند. نتایج یافته های این پژوهش نشان داد در مایع منی رقیق شده قبل از انجماد تمام پارامترهای کیفی اسپرم در رقیق کننده دستی کمتر از سایر رقیق کننده ها بود که در مورد یکپارچگی غشای اسپرم این اختلاف چشمگیر بود. در خصوص اسپرم های منجمد یخگشایی شده، تحرک پیشرونده و سایر پارامترهای تحرک در گروه حاوی رقیق کننده استریدیل به طور چشمگیری بیش از دو گروه دیگر بود. بین گروه رقیق کننده دستی و بووی فری اختلاف معنی داری دیده نشد. با توجه به اینکه یافته های پژوهش ما نشان داد رقیق کننده استریدیل نسبت به رقیق کننده بووی فری و رقیق کننده دستی عملکرد بهتری در خصوص تحرک بعد از انجماد اسپرم دارد و همچنین با در نظر گرفتن قیمت مناسبتر آن در مقایسه با بووی فری می توان نتیجه گیری کرد که رقیق کننده استریدیل جهت انجماد اسپرم گاوهای نر سیمنتال دومنظوره نسبت به رقیق کننده بووی فری و دستی مناسب تر است. علاوه براین، نتایج این پژوهش مشخص کرد که رقیق کننده بر پایه زرده تخم مرغ جهت انجماد اسپرم گاو مناسب تر از رقیق کننده بر پایه لسیتین سویا است.
پژوهشگران امیر خاکی (نفر اول)، شهره عالیان سماک خواه (نفر دوم)، علیرضا قاسمی (همکار)