|
عنوان
|
ارزیابی فعالیت های ضدمیکروبی و آنتی اکسیدانی عصاره های آبی و هیدروالکلی صمغ گیاه باریجه: در شرایط آزمایشگاهی
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ‌شده
|
|
کلیدواژه‌ها
|
فعالیت ضدمیکروبی، باریجه، ظرفیت آنتی اکسیدانی، عصاره هیدروالکلی، حداقل غلظت بازدارندگی
|
|
چکیده
|
زمینه و هدف: گیاهان به دلیل داشتن ترکیبات آنتی اکسیدانی و ضدمیکروبی مختلف، به عنوان منابع ارزشمندی شناخته می شوند.گیاه باریجه یکی از گونه های مهم خانواده چتریان است و در مناطق شرق و غرب ایران پراکنده است. هدف از این مطالعه، بررسی خصوصیات آنتی اکسیدانی و ضدمیکروبی عصاره آبی و هیدروالکلی صمغ گیاه باریجه می باشد.
روش تحقیق: در این مطالعه، میزان ترکیبات فنولی و فلاونوئیدی، ظرفیت آنتی اکسیدانی (به روشهای قدرت احیاءکنندگی آهن و مهار رادیکال آزاد DPPH) تعیین شد. فعالیت ضدمیکروبی عصاره ها با استفاده از روش انتشار دیسک و تعیین حداقل غلظت بازدارندگی (MIC) به روش رقت سازی متوالی بر روی برخی باکتری ها مطالعه شد. اختلاف معنی دار توسط آنالیز واریانس یک طرفه (ANOVA) از طریق آزمون چند دامنه دانکن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: بیشترین محتوای فنل کل و ترکیبات فلاونوئیدی مربوط به عصاره متانولی به ترتیب به میزان 43/2±21/53 میلی گرم گالیک اسید بر گرم وزن خشک و 78/1±42/38 میلی گرم کوئرستین بر گرم وزن خشک بوده است. بالاترین درصد مهار رادیکال های آزاد DPPH و قدرت احیاءکنندگی آهن مربوط به عصاره متانولی به ترتیب به میزان 56/3±43/96 درصد و 012/0±963/1 میکروگرم در میلی لیتر به دست آمد. در فعالیت ضدمیکروبی با استفاده از روش انتشار دیسک و حداقل غلظت بازدارندگی باکتری باسیلوس سوبتیلیس، عصاره بیشترین حساسیت را نسبت به دیگر باکتری ها از خود نشان داد.
نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که عصاره متانولی صمغ گیاه باریجه دارای فعالیت ضدمیکروبی، پتانسیل آنتی اکسیدانی و محتوای فنلی و فلاونوئیدی بالاتری نسبت به عصاره های اتانولی و آبی بود.
|
|
پژوهشگران
|
مصطفی قاسمی (نفر اول)، مصطفی گواهی (نفر دوم)، هاجر رجایی لیتکوهی (نفر سوم)
|