|
Title
|
ارزيابي تجربي زمان بندي پاشش ديزل و فشار هواي ورودي به سيلندر در يك موتور اشتعال تراكمي سنگين غير جاده اي در شرايط كاركردي بار سبك تا سنگين
|
|
Type
|
FinishedProject
|
|
Keywords
|
موتور اشتعال تراكمي، بازده حرارتي ترمزي، اكسيدهاي نيتروژن، دوده، زمان بندي پاشش، فشار هواي ورودي
|
|
Abstract
|
در اين مطالعه ي آزمايشگاهي، اثرهاي همزمان و جداگانه زمان بندي پاشش سوخت ديزل و فشار هواي ورودي در يك موتور اشتعال تراكمي سنگين 12 سيلندر بررسي شده است. 20 راهبرد متفاوت بر حسب دو متغير همچون زمان پاشش مستقيم سوخت ديزل (6 تا 14 درجه ميل لنگ قبل از نقطه مرگ بالا با گام 2 درجه) و فشار هواي ورودي به سيلندر (3/1، 8/1، 4/2، و 8/2 بار) بر مشخصه-هاي احتراق (بيشينه فشار احتراق، دماي گازهاي خروجي)، انتشار آلايندگي (اكسيدهاي نيتروژن، دوده) و عملكرد (بازده حرارتي ترمزي) در شرايط كاركردي متفاوت بار موتور (200، 450، 700، و 900 كيلووات) مورد بحث و بررسي قرار گرفته شده است. دستاوردهاي تجربي نشان داده است با پاشش ديزل در زمان 14 درجه ميل لنگ قبل از نقطۀ مرگ بالا، دماي شعله افزايش يافته و در نتيجه، بيشينه دما و فشار درون سيلندر افزايش مي يابد. افزايش فشار هواي ورودي تا 8/1 بار منتهي به كاهش دماي گازهاي خروجي و تركيبات نسوخته شده است. علاوه براين، در بار 90 درصد (900 كيلووات) پيش اندازي زمان پاشش ديزل از 6 تا 14 درجه ميل لنگ قبل از نقطه مرگ بالا در فشار هواي ورودي 8/2 بار، ميزان انتشار دوده حدود 5 درصد كاهش و بازده حرارتي ترمزي نيز حدود 2 درصد بهبود يافته است. بطوركلي، راهبرد افزايش فشار هواي ورودي تا 8/2 بار همزمان با جلوانداختن زمان پاشش ديزل تا 14 درجه ميل لنگ قبل از نقطه مرگ بالا منتهي به كاهش چشمگير دوده تا 24 درصد و بهبود بازده حرارتي ترمزي موتور تا 10 درصد شده است. با اين حال، اكسيدهاي نيتروژن حدودا 211 درصد افزايش يافته است كه اين خود يك عيب قابل ملاحظه در بكارگيري اين راهبرد براي موتور ديزلي مي باشد.
|
|
Researchers
|
bahram jafari (First researcher)
|