مشخصات پژوهش

عنوان	اثر ساکارز بر زیست توده و محتوای شیکوریک اسید ریشه های نابجای گیاه دارویی سرخارگل در کشت درون شیشه ای
نوع پژوهش	پایان‌نامه
کلیدواژه‌ها	اکسین، ساکارز، ریزنمونه، ریشه نابجا، سرخارگل.
چکیده	گیاه سرخارگل یکی از مهم ترین و شناخته شده ترین گیاهان از خانواده کاسنیان در جهان است که عمدتاً از این گیاه برای درمان شیمی درمانی بیماری های عفونی در هر دو سیستم دستگاه تنفسی فوقانی و تحتانی استفاده می شود. این پژوهش در دو مرحله به منظور بهینه سازی القاء و شرایط کشت ریشه های نابجا و تولید متابولیت های ثانویه در گیاه سرخارگل به صورت آزمایش فاکتوریل با طرح پایه کاملاً تصادفی با سه تکرار برای هر تیمار انجام شد. آزمایش اول اثر غلظت های مختلف اکسین های ایندول بوتیریک اسید (IBA) و نفتالین استیک اسید (NAA) هر کدام در 5 سطح ( 0، 5/0، 1، 5/1 و 2 میلی گرم در لیتر) به صورت جداگانه و نوع ریزنمونه برگ، دم برگ و ریشه بر ریشه زایی گیاه سرخارگل در محیط کشت MS انجام شد. آزمایش دوم اثر سطوح مختلف ساکارز در 6 سطح (1، 2، 3، 4، 5 و6 درصد) در محیط کشت MS 2/1 مایع مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد اثر اکسین-های مختلف و نوع ریزنمونه بر تعداد ریشه های نابجا در سطح احتمال 1 درصد معنی دار است. اثر سطوح مختلف ساکارز در صفات فلاونوئید، فعالیت آنتی اکسیدانی، وزن تر، میزان حجم باقی مانده، میزان هدایت الکتریکی و میزان pH در سطح 1 درصد تأثیر معنی داری دارد. نتایج مقایسه میانگین ها نشان داد که بیشترین تعداد ریشه در غلظت 1 IBA و ریزنمونه برگ مشاهده شد. در تیمار 6 درصد ساکارز بیشترین میزان وزن تر با مقدار 64/2 گرم بود و بیشترین میزان فلاونوئید کل با مقدار 58/390 ( میلی گرم کوئرستین در گرم وزن خشک) در تیمار 4 درصد ساکارز بود. فعالیت آنتی اکسیدانی زیاد تحت تأثیر غلظت های بالای ساکارز قرار نگرفت و بیشترین میزان را در غلظت اولیه 1 درصد ساکارز داشت. بهترین تیمار به جهت تعداد ریشه های نابجا تیمار 1 میلی گرم درلیتر IBA و ریزنمونه برگ در محیط کشت جامد بود و همچنین تیمار 4 و 6 درصد ساکارز غلظت مناسبی از نظر تولید متابولیت های ثانویه در محیط کشت MS 2/1 مایع در گیاه سرخارگل بودند.
پژوهشگران	سیده محدثه حسینی (دانشجو)، امیر صحرارو (استاد راهنما)، سید علی اندی (استاد راهنما)، محمد باقر فرهنگی (استاد مشاور)