|
Title
|
اثر ساكارز بر زيست توده و محتواي شيكوريك اسيد ريشه هاي نابجاي گياه دارويي سرخارگل در كشت درون شيشه اي
|
|
Type
|
Thesis
|
|
Keywords
|
اكسين، ساكارز، ريزنمونه، ريشه نابجا، سرخارگل.
|
|
Abstract
|
گياه سرخارگل يكي از مهم ترين و شناخته شده ترين گياهان از خانواده كاسنيان در جهان است كه عمدتاً از اين گياه براي درمان شيمي درماني بيماري هاي عفوني در هر دو سيستم دستگاه تنفسي فوقاني و تحتاني استفاده مي شود. اين پژوهش در دو مرحله به منظور بهينه سازي القاء و شرايط كشت ريشه هاي نابجا و توليد متابوليت هاي ثانويه در گياه سرخارگل به صورت آزمايش فاكتوريل با طرح پايه كاملاً تصادفي با سه تكرار براي هر تيمار انجام شد. آزمايش اول اثر غلظت هاي مختلف اكسين هاي ايندول بوتيريك اسيد (IBA) و نفتالين استيك اسيد (NAA) هر كدام در 5 سطح ( 0، 5/0، 1، 5/1 و 2 ميلي گرم در ليتر) به صورت جداگانه و نوع ريزنمونه برگ، دم برگ و ريشه بر ريشه زايي گياه سرخارگل در محيط كشت MS انجام شد. آزمايش دوم اثر سطوح مختلف ساكارز در 6 سطح (1، 2، 3، 4، 5 و6 درصد) در محيط كشت MS 2/1 مايع مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد اثر اكسين-هاي مختلف و نوع ريزنمونه بر تعداد ريشه هاي نابجا در سطح احتمال 1 درصد معني دار است. اثر سطوح مختلف ساكارز در صفات فلاونوئيد، فعاليت آنتي اكسيداني، وزن تر، ميزان حجم باقي مانده، ميزان هدايت الكتريكي و ميزان pH در سطح 1 درصد تأثير معني داري دارد. نتايج مقايسه ميانگين ها نشان داد كه بيشترين تعداد ريشه در غلظت 1 IBA و ريزنمونه برگ مشاهده شد. در تيمار 6 درصد ساكارز بيشترين ميزان وزن تر با مقدار 64/2 گرم بود و بيشترين ميزان فلاونوئيد كل با مقدار 58/390 ( ميلي گرم كوئرستين در گرم وزن خشك) در تيمار 4 درصد ساكارز بود. فعاليت آنتي اكسيداني زياد تحت تأثير غلظت هاي بالاي ساكارز قرار نگرفت و بيشترين ميزان را در غلظت اوليه 1 درصد ساكارز داشت. بهترين تيمار به جهت تعداد ريشه هاي نابجا تيمار 1 ميلي گرم درليتر IBA و ريزنمونه برگ در محيط كشت جامد بود و همچنين تيمار 4 و 6 درصد ساكارز غلظت مناسبي از نظر توليد متابوليت هاي ثانويه در محيط كشت MS 2/1 مايع در گياه سرخارگل بودند.
|
|
Researchers
|
Seyede Mohaddeseh Hosseini (Student) , Amir Sahraroo (Primary advisor) , seyed ali andi (Primary advisor) , Mohammad Bagher Farhangi (Advisor)
|