|
چکیده
|
تنش های محیطی به ویژه تنش گرما،سالانه میلیاردها دلار سودآوری تولیدات دامی را کاهش می دهند. تنش گرمایی را می توان به این صورت تعریف کرد: مجموع نیروهای خارجی (دما، رطوبت، تابش و سرعت جریان باد) که سیستم های تنظیم دمای بدن حیوان را به چالش کشیده و باعث تغییر دمای بدن حیوان و خروج از حالت طبیعی می شوند. از میان فاکتورهای محیطی، تنش گرمایی مهم ترین عاملی است که می تواند سبب کاهش تولید، ایجاد مشکل در حفظ تعادل انرژی، هورمونی و مواد معدنی در حیوانات گردد. عدم توازن الکترولیت ها و مواد معدنی در طول تنش گرمایی باعث کاهش عملکرد تولیدی در دام ها می شود. هنگاهی که دمای محیط از 26 درجه سانتی گراد تجاوز می کند تولید شیر کاهش می یابد و به ازای هر 0.55 درجه افزایش در دمای مقعد، تولید شیر و مصرف ماده خشک به ترتیب 1.8 و 1.4 کیلوگرم کاهش می یابد. واکنش اصلی دام ها به تنش گرمایی کاهش رونویسی ژن هایی است که در متابولیسم و بیوسنتز نقش دارند و نیز ژن هایی که باعث تشکیل ساختار سلولی و تولید شیر می شوند. پژوهش گران بسیاری کاهش در چربی شیر را در تنش گرمایی بیان کردند. علاوه بر آن، کاهش درصد پروتئین شیر نیز در تنش گرمایی ایجاد می شود. عمده دلیلی که برای کاهش در پروتئین شیر در تنش گرمایی بیان شده است، کاهش در مصرف انرژی بوده است. کاهش pH شکمبه و کاهش در پروتئین خون نیز در زمان تنش گرمایی مطرح شده است. حتی بیان شده است که تحت تنش گرمایی ژن های مربوط به واکنش به تنش گرمایی و بازسازی پروتئین ها افزایش می یابد. تنش گرمایی احتمالا رشد سلول های پستان را در طول آبستنی کاهش می دهد. با توجه به اینکه تنش گرمایی تأثیر چشم گیری بر کاهش عملکرد تولیدی در گاوهای ماده دارد لزوم مدیریت و اتخاذ تمهیدات مناسب جهت به حداقل رساندن تنش گرمایی در فارم های پرورش گاوهای شیری بیش از پیش احساس می شود.
|