|
Abstract
|
هر نوع بيماري كه به طور طبيعي از حيوان مهره دار به انسان يا بالعكس منتقل شود، در گروه زئونوزها يا بيماري هاي قابل انتقال بين انسان و حيوانات قرار مي گيرد. اين گروه از بيماري ها به وسيلۀ انواع عوامل بيماري زا، از جمله باكتري ها، انگل ها، قارچ ها، ويروس ها و پريون، ايجاد مي شوند. بعضي از بيماري هاي قابل انتقال بين انسان و حيوان از طريق غذا (تب مالت و سل)، برخي به وسيلۀ گازگرفتگي توسط پستانداران (هاري) يا گزش حشرات (تب درۀ ريفت) و گروهي از طريق آلودگي محيط زيست (كيست هيداتيك) قابل انتقال اند. در كشور ما، برخي از بيماري هاي قابل انتقال بين انسان و حيوان به صورت بومي وجود دارند كه مهم ترينِ اين بيماري ها عبارت اند از: هاري، ليشمانيوزيس پوستي و احشايي، تب مالت، تب خونريزي دهندۀ كريمه- كنگو و لپتوسپيروزيس. علاوه بر اين، برخي بيماري ها مثل بيماري تب دنگي كه قبلاً در كشور ما وجود نداشت يا اهميّت كمتري داشت، در سال هاي اخير به عنوان تهديدي روزافزون درنظر گرفته مي شوند. به طور كلي، بيماري هاي قابل انتقال بين انسان و حيوان هنوز هم تهديدي مهم براي بهداشت عمومي اند، اما متأسفانه بسياري از آنها مورد غفلت قرار گرفته اند. به عبارت ديگر، سيستم بهداشتي برخي كشورها در سطوح ملي و بين المللي اين بيماري ها را در اولويت قرار نداده اند، بنابراين با اينكه اين بيماري ها قابل پيشگيري اند، سالانه سلامت و تندرستي صدها هزار انسان و حيوان را در تمام جهان، به خصوص در كشورهاي در حال توسعه، تحت تأثير قرار مي دهند. بنابر تعريف سازمان جهاني بهداشت (WHO)، تندرستي حالتي از رفاه كامل جسمي، رواني و اجتماعي است. كمك هايي كه علم و دانش دامپزشكي مي تواند براي رسيدن به تندرستي ارائه دهد، مختصراً در تعريف «دامپزشكي در خدمت بهداشت عمومي» ذكر شده و طبق اين تعريف، تمامي كوشش هاي اجتماعي تأثيرگذار و تأثيرپذير به وسيلۀ علم دامپزشكي براي دستيابي به پيشگيري از بيماري ها، محافظت از زندگي و افزودن رفاه انسان است.
در تأليف اين كتاب تلاش شده تا مطابق سرفصل مصوب درس بيماري هاي قابل انتقال بين انسان و حيوانات، توالي و نظم منطقي فصل ها براساس نوع ارگانيسم بيماري زا (باكتريايي، انگلي، ويروسي، قارچي، پريوني، نوپديد و بازپديد) تنظيم شود و دربارۀ هر بيماري به جنبه هاي مختلف آن شامل مقدمۀ بيماري، مشخصات عامل بيماري، همه گيرشناسي
|