مشخصات پژوهش

عنوان	ردیابی مولکولی آدنوویروس های ماکیان مرتبط با رخداد بیماری هپاتیت همراه با گنجیدگی و سندروم هپاتیت-هیدروپریکارد در مزارع مرغ گوشتی در آمل
نوع پژوهش	طرح پژوهشی خاتمه‌یافته
کلیدواژه‌ها	جوجه های گوشتی، هپاتیت همراه با گنجیدگی، سندروم هپاتیت-هیدروپریکاردیوم، واکنش زنجیره ای پلیمراز
چکیده	آدنوویروس پرندگان عامل دو بیماری هپاتیت همراه با گنجیدگی (Inclusion body hepatitis (IBH)) و سندروم هیدروپریکاردیوم (Hydropericardium syndrome (HPS)) در طیور است. ضایعات در این بیماری ها شامل کبد بزرگ و رنگپریده، ادم ریوی و نفریت است اما هیدروپریکارد علامت بالینی اختصاصی سندرم هپاتیت-هیدروپریکارد است. هدف از انجام این طرح پژوهشی، تعیین میزان فراوانی نسبی بیماری هپاتیت همراه با گنجیدگی و سندروم هپاتیت- هیدروپریکارد در مزارع مرغ گوشتی در آمل در طی یک دوره 8 ماهه بود. نمونه گیری صرفاً از مزارع طیور صنعتی گوشتی با علائم مشکوک به بیماری صورت گرفت. لاشه های مرغ ها از 30 فارم پرورش جوجه های گوشتی جمع آوری شد. پس از بازرسی پس از مرگ، از لاشه های مشکوک جهت بررسی هیستوپاتولوژی نمونه های بافتی از ارگان های قلب، کبد، کلیه و طحال اخذ شد. به منظور ردیابی ویروس، تکنیک واکنش زنجیره ای پلیمراز و با استفاده از پرایمرهای اختصاصی ژن هگزون که ناحیه لوپ 1را شناسایی می نماید، انجام پذیرفت. میزان فراوانی نسبی برای بیماری هپاتیت همراه با گنجیدگی 10% و سندروم هیدروپریکاردیوم 3% بود. حضور آدنوویروس بیماریزای طیور از لاشه های تلف شده جوجه های گوشتی با سنین مختلف مشاهده گردید. قابل مشاهده ترین علامت بالینی شامل بیحالی و ضعف و کاهش مصرف جیره غذایی بود. علائم پس از مرگ مشاهده شده شامل کانون های رنگپریدگی و نقاط اکیموز در کبد، آب آوردگی کیسه پریکارد و در موارد کمی تجمع رسوبات اورات در اطراف کلیه بود. ضایعات ظاهری مشاهده شده شامل کبد رنگ پریده، شکننده و متورم، گاهی همراه با خونریزی های پتشیال یا اکیموتیک و در برخی موارد کلیه های متورم بود. در بررسی میکروسکوپی گنجیدگی داخل هسته ای هپاتوسیتهای کبد دیده شد که عمدتاً بازوفیلیک، بزرگ و گرد بودند. همچنین کانون های واضح نکروز و خرد شدن هسته هپاتوسیت ها، نابودی هسته، دژنراسیون واکوئلی، پرخونی، تجمع سلول های التهابی تک هسته ای و نوتروفیل ها نیز در کبد مشاهده شد. نتایج حاصل از این تحقیق بیانگر گردش آدنوویروس در مراکز پرورشی طیور می باشد. با توجه به تمرکز بالای مراکز پرورشی در این منطقه از کشور، بکارگیری روش های پیشگیرانه با تاکید بر کنترل های ایمنی زیستی به منظور کاهش و کنترل ابتلای به بیماری، امری ضروری است.
پژوهشگران	مجتبی خسروی (نفر اول)، الناز الهی راد (همکار)، صدیقه محمدزاده (همکار)