|
چکیده
|
کمبود آب شیرین در جهان موجب شده است تا بشر به دنبال راه های جدیدی برای تامین آب مورد نیاز خود باشد. یکی از این منابع عظیم در دنیا، آب های شور هستند. حدود 98 درصد از آب های موجود بر روی کره زمین به صورت آب دریا و آب های لب شور هستند. وسعت این منابع باعث شده تا بشر همواره به دنبال روش های مختلفی برای تبدیل آب شور به آب شیرین باشد. از جمله پارامترهایی که برای انتخاب روش شیرین سازی آب در نظر گرفته می شود، بازدهی و هزینه لازم برای حذف نمک از آب شور است. مقدار نمک حل شده در آب دریا و آب های لب شور به ترتیب 35000 و 1000 میلی گرم بر لیتر است. روش های مختلفی برای شیرین سازی و نمک زدایی آب های شور استفاده می شود که مهمترین آن ها عبارتند از: اسمز معکوس (RO)، الکترودیالیز (ED) و انواع روش های حرارتی مثل: تراکم بخار (VC)، تقطیر چند مرحله ای (MED) و تقطیر ناگهانی چند مرحله ای (MSF). در این میان روش های اسمز معکوس و تقطیر ناگهانی چند مرحله ای، نسبت به سایر روش ها، بیشتر مورد توجه بوده و حدود 90% آب های شور دنیا با استفاده از این دو روش نمک زدایی می شوند. یکی از روش هایی که در دهه اخیر توسعه پیدا کرده است، روش یون زدایی ظرفیتی است. در این روش آب حاوی یون های نمکی از بین دو الکترود مختلف عبور داده می شود و یون های مثبت و منفی نمک ها در نتیجه جذب توسط الکترودها از آب حذف شده و در نهایت آب خروجی عاری از هرگونه نمک خواهد بود.
|