مشخصات پژوهش

عنوان	طرح پژوهش خاتمه یافته با عنوان "بررسی اثرات محافظتی عصاره هیدروالکلی میوه گیاه کپر (Capparis spinosa) و ویتامین C بر مسمومیت کلیوی ناشی از کتامین در موش سفید آزمایشگاهی"
نوع پژوهش	طرح پژوهشی خاتمه‌یافته
کلیدواژه‌ها	کتامین، عصاره هیدروالکلی گیاه کپر، مسمومیت کلیوی، هیستوپاتولوژی، هیستومورفومتری
چکیده	مقدمه: کتامین داروی بی حسی و بیهوشی انفکاکی است که در طب انسانی و دامپزشکی مورد استفاده قرار می گیرد. این ماده شیمیایی مورد سوء استفاده قرار می گیرد که بیشتر در جوانان رایج است. کتامین سبب ایجاد تغییرات اکسیداتیو و به دنبال آن آسیب در بافت های مختلف بدن از قبیل کلیه می شود. گیاه کپر (Capparis spinosa) به دلیل داشتن ترکیبات شیمیایی ویژه دارای خاصیت آنتی اکسیدانی است.هدف: در این تحقیق اثرات محافظتی عصاره هیدرو الکلی این گیاه و همچنین ویتامین C برای کاهش آسیب های ناشی از کتامین در موش های سفید آزمایشگاهی مورد مطالعه قرار گرفت. مواد و روش کار: بدین منظور 24 سر موش سفید آزمایشگاهی به 4 گروه الف-کنترل، ب-کتامین (50 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت داخل صفاقی)، ج-کتامین و عصاره هیدروالکلی گیاه کپر (علاوه بر کتامین، عصاره با دوز 400 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت گاواژ) و د-گروه کتامین و ویتامین C (علاوه بر کتامین، ویتامین C با دوز 50 ملی گرم بر کیلوگرم به صورت داخل صفاقی) تقسیم شدند و به مدت 10 روز تیمار شدند. در پایان دوره، نمونه برداری از بافت کلیه انجام شد و مقاطع عرضی بافت کلیه از نظر هیستوپاتولوژیک و هیستومورفومتریک مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج: نتایج حاکی از تاثیرات قابل توجه و معنی دار (p<0.05) این عصاره گیاهی و ویتامین C بر روی ضایعات ناشی از کتامین بر بافت کلیه از قبیل دژنراسیون هیدروپیک، نکروز، التهاب، پرخونی و دفع پروتئین در گروه های دریافت کننده آن ها بود و عصاره گیاه کپر توانسته بود به طور معنی داری این ضایعات را در بافت کلیه کاهش دهد. مطالعات هیستومورفومتریک هم نشان داد که تجویز عصاره گیاه کپر و ویتامین C توانست افزایش ناشی از کتامین بر روی شاخص های هیستومورفومتری کلیه شامل قطر بزرگ جسمک، قطر کوچک جسمک، قطر بزرگ گلومرول، قطر کوچک گلومرول و قطر فضای ادراری را به طور معنی داری کاهش دهد (p<0.05). به طور کلی نتایج این مطالعه نشان داد که عصاره گیاه کپر دارای آثار محافظتی بر روی مسمومیت ناشی از کتامین در بافت کلیه در موش است.
پژوهشگران	نویده میرزاخانی (نفر اول)، رضا صیرفی (نفر دوم)