|
Title
|
سنتز نانوكيتوسان تيول دار بعنوان حامل داروي بي پريدين با استفاده از دو كراس لينكر تري پلي فسفات (TPP) و جنيپين و بررسي رهايش و سميت آنها
|
|
Type
|
FinishedProject
|
|
Keywords
|
نانوذرات كيتوسان، ژل يوني، بي پريدين، تري پلي فسفات، جنيپين.
|
|
Abstract
|
دارورساني نوين از ديرباز با اهدافي مانند كاهش عوارض جانبي مصرف، افزايش دسترسي زيستي، انتقال هدفمند داروها و همچنين گذر از سد برخي موانع مانند موانع خوني- مغزي، بدنبال طراحي سامانه هاي دارورساني كارآمد است. نانوذرات در زمينه حامل هاي دارويي بسيار با اهميت هستند زيرا توانايي حمل انواع داروها به قسمت هاي مختلف بدن در زمان مناسب را دارند. در مطالعه حاضر تركيب نانوذرات كيتوسان تيول دار بارگذاري شده با بي پريدين توسط روش ژل يوني با استفاده از دو نوع اتصال دهنده ي عرضي (TPP و چنيپين) سنتز شده و كارايي آنها مورد بررسي قرار گرفت. نتايج آناليزFTIR سنتز موفقيت آميز مراحل مختلف نانوذرات كيتوسان تيول دار بارگذاري شده با بي پريدين را از طريق هر دو كراسلينكر تاييد نمود. نتايج تصاوير SEM نشان داد نانوحامل هاي سنتز شده داراي ساختار نانورد مي باشند و نانوحامل دارو سنتز شده با كراسلينكر جنيپين داراي ساختار منظم تر با اندازه ي حدود 150 نانومتر و نانوحامل دارو سنتز شده با TPP داراي اندازه ي حدود 200 نانومتر است. بررسي نتايج آزمون رهايش دارو نشان داد نانو حامل دارو سنتز شده با كراسلينكر جنيپين رهايش بيشتري دارد و همچنين تست سميت سلولي نيز نشان داد نانو حامل دارو سنتز شده با جنيپين سميت كمتري نسبت به نانو حامل سنتز شده با TPP دارد. با درنظر گرفتن سميت كمتر و رهايش طولاني مدت تر نانوحامل داروي سنتز شده با جنيپين نسبت به نانو حامل سنتز شده با TPP، با استفاده از اين نانوحامل، زيست دسترسي دارو افزايش مييابد و ميتواند بعنوان سيستم دارو رسان مناسب براي انتقال دارو باشد.
|
|
Researchers
|
seyed mehdi hosseini (First researcher) , robabeh vajdi (Co worker)
|