مشخصات پژوهش

عنوان	مطالعه میزان آلودگی ماهیان سیم (Abramis brama orientalis) تالاب سیاه درویشان گیلان به سستود لیگولا اینتستینالیس (Ligula intestinalis) و بررسی تنوع مولکولی جدایه های بدست آمده با استفاده از ارزیابی ناحیه ریبوزومی ITS2
نوع پژوهش	طرح پژوهشی خاتمه‌یافته
کلیدواژه‌ها	لیگولا اینتستینالیس، ماهی سیم، سیاه درویشان، گیلان، PCR.
چکیده	مقدمه و هدف: بیماری های انگلی از بیماری های رایج ماهیان بوده که همواره زیان های بهداشتی و اقتصادی قابل توجهی را برای انسان به همراه داشته است. لیگولا اینتستینالیس (Ligula intestinalis, Lineaus1758) یکی از شایع ترین و از نظر اقتصادی مهمترین انگل های بیماری زای ماهیان آب شیرین در سراسر دنیا است. از آنجایی که مواردی از آلودگی انسانی به این انگل گزارش شده است لذا صرف نظر از اهمیت اقتصادی بالای آن، بحث مشترک بودن این آلودگی بین انسان و آبزیان در بهداشت عمومی نیز مطرح است. شیوع بالای این انگل در آب های داخلی ایران به عنوان شایع ترین کرم نواری آلوده کننده کپور ماهیان آب های داخلی سبب آلودگی و کاهش جمعیت این خانواده از ماهیان شده است. لذا با توجه به اثرات منفی آن بر صنعت آبزی پروری و بروز احتمال آلودگی های انسانی ضرورت انجام بررسی های جامع و پایش های مداوم حوزه های آبی کشور جهت انجام اقدامات پیش گیرانه و کنترل آلودگی در این زمینه احساس می شود. چرخه زندگی لیگولا اینتستینالیس در سه میزبان کامل می گردد، بدین ترتیب که ابتدا کوراسیدیومی که از تخم خارج شده است وارد بدن کوپه پودها به عنوان میزبان واسط اول می شود و در آنجا تبدیل به نوزاد مرحله اول یا پروسرکوئید می شود. پروسرکوئید در داخل بدن کوپه پودها به مرحله ای از رشد رسیده که توانایی آلوده کردن ماهیان به عنوان میزبان واسط مرحله دوم را داشته باشند . مرحله بعدی زندگی انگل که پلروسرکوئید نام دارد، در محوطه شکمی ماهیان رشد کرده و سبب تورم و گاه پارگی آن شده و می تواند منجر به کاهش فعالیت میزبان و افزایش احتمال شکار شدن آن ها توسط میزبان های نهایی همانند مرغان ماهی خوار شود. نهایتاً، انگل در روده میزبان نهایی بالغ شده و در صورتی که تخم های سستود همراه با مدفوع میزبان نهایی وارد آب شود چرخه زندگی انگل از سرگرفته می شود مواد و روش کار: این مطالعه با هدف بررسی آلودگی احتمالی ماهیان سیم صید شده از تالاب سیاه درویشان و بررسی ویژگی های ریخت شناسی و مولکولی آن ها انجام شد. تعداد 75 قطعه از ماهیان صید شده و مشکوک از تالاب سیاه درویشان همراه با یخ به آزمایشگاه انگل شناسی گروه دامپزشکی دانشگاه آزاد واحد رشت ارجاع داده شد. نمونه گیری با توری با اندازه چشمه های متفاوت صورت گرفت تا ماهیان با اندازه های متفاوت در دسترس باشند. پس از انجام مشاهدات
پژوهشگران	عماد احمدی آرا (نفر اول)، علی نیک پی (نفر دوم)