|
عنوان
|
شناسایی انگلهای رودهای در موشهای آزمایشگاهی سه مرکز
پرورش حیوانات آزمایشگاهی در تهران
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ‌شده
|
|
کلیدواژه‌ها
|
انگل روده ای، موش آزمایشگاهی، مرکز پرورش حیوانات آزمایشگاهی، تک یاخته، کرم
|
|
چکیده
|
زمینۀ مطالعه: موش آزمایشگاهی پرکاربردترین حیوان برای تحقیقات آزمایشگاهی میباشد. وجود عفونتهای انگلی در حیوانات آزمایشگاهی نه تنها بر روی نتایج
تحقیقات اثر میگذارد، بلکه سالمت محققین را نیز تحت تأثیر قرار میدهد.
هدف: مطالعه حاضر با هدف بررسی وضعیت آلودگی موشهای سوری به انگلهای رودهای شایع، در سه مرکز مهم تولید و پرورش حیوانات آزمایشگاهی در تهران
انجام شده است.
روشکار: در مطالعه حاضر 75 سر موش سوری )25 سر از هر مرکز( به صورت تصادفی تهیه و مورد بررسی قرار گرفتند. موشها به روش بدون درد کشته و کالبدگشایی
شدند. به منظور بررسی تکیاختههای گوارشی، از قسمتهای مختلف روده و مدفوع گسترش مرطوب تهیه و در صورت لزوم از رنگآمیزیهای گیمسا و ذیل نلسون
استفاده شد. جهت ارزیابی کرمهای رودهای، محتویات لوله گوارشی بررسی گردید و کرمها از محتویات جدا شدند، در صورت لزوم رنگ آمیزی انجام و سپس تشخیص
صورت گرفت.
نتایج: در بین انگلهای یافت شده، آسپیکوالریس تتراپترا بیشترین شیوع )3/93 درصد( و بعد از آن به ترتیب سیفاسیا اوبوالتا )6/62 درصد(، هایمنولپیس نانا )3/61
درصد(، تریتریکوموناس موریس )6/22 درصد(، ژیاردیا موریس )3/21 درصد(، اسپیرونوکلئوس موریس )6/18 درصد(، هایمنولپیس دیمینوتا )3/17 درصد( و
کریپتوسپوریدیوم )6/6 درصد( شیوع کمتری داشتند.
نتیجهگیری نهایی: از تعداد 75 سر موش سوری بالغ مورد بررسی، همه آنها حداقل به یک نوع انگل آلوده بودند. این امر عالوه بر تأثیر روی نتایج تحقیقات میتواند
سالمت محققین و افراد مرتبط را به خطر اندازد.
|
|
پژوهشگران
|
محدثه دهقانی (نفر اول)، الهه ابراهیم زاده (نفر دوم)، سید حسین حسینی (نفر سوم)، علی نیک پی (نفر چهارم)، محمدباقر آهو (نفر پنجم)
|