مشخصات پژوهش

عنوان	مطالعه ی جامعه ی دامی جنوب شرقی دریای مازندران در عصر آهن با استناد به یافته های استخوانی محوطه های شیشارتپه و گوهرتپه
نوع پژوهش	پایان‌نامه
کلیدواژه‌ها	جنوب شرق دریای مازندران، عصرآهن، جانور باستان شناسی، گوهرتپه، شیشارتپه، جانوران اهلی ، جانوران وحشی
چکیده	جنوب شرق دریای مازندران به دلیل داشتن شرایط مساعد محیطی و اقلیمی، در طی ادوار مختلف مورد استفاده ی اقوام گوناگون بوده و یکی از مناطق مهم باستانی ایران محسوب می شود. با توجه به اهمیت این منطقه، در این پژوهش سعی شد که با استفاده از بقایای جانوری به دست آمده از دومحوطه ی شیشارتپه و گوهرتپه که در این محدوده ی جغرافیایی واقع شده اند، جامعه ی دامی این منطقه را در عصرآهن بازسازی کرده و موارد و نحوه ی بهره برداری از این جانوران را، در بازه ی زمانی مذکور، مورد بررسی قرار دهیم. محوطه ی شیشارتپه در طی پروژه ی نجات بخشی انتقال آب در حوزه ی مازندران در سال 1394 ه.ش مورد کاوش قرار گرفته است. به نظر می رسد که این تپه ی استقراری محوطه ای صنعتی بوده، که از نظر زمانی متعلق به عصر آهن می باشد. بقایای جانوری محوطه ی شیشارتپه برای نخستین بار و در جهت اهداف این پژوهش مورد مطالعه و بررسی قرار گرفتند. از این محوطه تعداد 113 قطعه استخوان یافت شده است، که از این تعداد 10/76 درصد از بقایا شناسایی شده و 89/23 درصد غیرقابل شناسایی بودند؛ همچنین از بین بقایای شناسایی شده در 81/16 درصد از بقایا نوع جانور غیرقابل شناسایی بود. برطبق این بررسی، بقایای جانورانی که شناسایی شدند شامل: نشخوارکنندگان بزرگ (گاو)، نشخوارکنندگان کوچک (گوسفند، بز، شوکا و گوزن)، تک سمیان (اسب و الاغ)، گوشتخواران کوچک ( سگ و گرگ)، گرازسانان و نمونه های دریایی (صدف) می باشند. نتایج حاصل از مطالعات جانورباستان شناسی محوطه، حاکی از وجود جامعه ای شکارگر و دامپرور در عصرآهن است. محوطه ی گوهرتپه نیز اولین بار در سال و 80-79 ه.ش، توسط هیئت باستان شناسی شرق استان مازندران مورد بررسی علمی قرار گرفته و سپس در سال 1381 ه.ش کار کاوش محوطه انجام پذیرفته و تاکنون چندین بار مورد کاوش و مطالعه قرار گرفته است. این استقرار مهم محوطه ای مسکونی بوده، که لایه هایی از دوران مس و سنگ، مفرغ، آهن و دوران اسلامی را دربرگرفته است. اما از آنجایی که محوطه ی گوهرتپه چندین بار مورد کاوش و بررسی قرار گرفته، در این پژوهش از یافته های ششمین فصل مطالعات و چهارمین فصل کاوش استفاده شده است؛ زیرا تنها در این دو گزارش نتایج حاصل از جانورباستان شناسی منطقه ارائه شده است. بر طبق مطالعات انجام شده، بقایای جانورانی که شناسایی شدند شامل: گاو، گوسفندسانان (گوسفند و بز)،
پژوهشگران	نعیمه شریفی (دانشجو)، بهرخ مرزبان عباس آبادی (استاد راهنما)، محمد قمری فتیده (استاد راهنما)، مهدی عابدینی عراقی (استاد مشاور)